Verhalen hebben de kracht om mensen te verbinden, te inspireren, stereotype beelden te doorbreken en daarmee sociale verandering teweeg te brengen. Ook bieden verhalen de mogelijkheid om verborgen geschiedenis aan het licht te brengen en daarmee nieuwe inzichten te bieden in het heden en voor de toekomst. Zo beogen we een expositie samen te stellen rondom het leven van Otto en Hermina Huiswoud.
Otto Huiswoud was van 1954 tot 1961 voorzitter van de Vereniging Ons Suriname, een periode waarin de vereniging een belangrijke rol speelde in de groeiende Surinaamse gemeenschap in Nederland en in het verzet tegen racisme, kolonialisme en ongelijkheid.
Lees hier het artikel over Hermina en Otto Huiswoud: "Dit vergeten echtpaar streed honderd jaar geleden al tegen racisme"
Otto Huiswoud was van 1954 tot 1961 voorzitter van de Vereniging Ons Suriname, een periode waarin de vereniging een belangrijke rol speelde in de groeiende Surinaamse gemeenschap in Nederland en in het verzet tegen racisme, kolonialisme en ongelijkheid.
Lees hier het artikel over Hermina en Otto Huiswoud: "Dit vergeten echtpaar streed honderd jaar geleden al tegen racisme"
Het verhaal van Otto en zijn vrouw Hermina “Hermie” Huiswoud, biedt kans om mensen te verbinden en kennis te delen over het verborgen verleden van zwarte mensen in de Nederlandse geschiedenis en in een internationale context.
Otto Huiswoud was namelijk de zoon van een tot slaaf gemaakte Afrikaan. Op 16-jarige leeftijd vertrok hij met de boot naar Nederland, hij zou deze eindbestemming echter niet direct bereiken omdat hij in New York aan wal trad. In New York kwam hij terecht in politieke en intellectuele kringen, en groeide hij uit tot een sociaal maatschappelijk leider. Hij was de enige zwarte medeoprichter van de Communist Party of America en werd onderdeel van de vroege burgerrechtenbeweging die zich inzette voor gelijke kansen voor zwarte Amerikanen. Ook Hermina was actief in verschillende socialistische en communistische netwerken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verhuisde Otto Huiswoud wegens gezondheidsredenen naar Suriname. Hier werd hij echter als vijand van de staat gezien en tezamen met nazi’s voor een jaar gevangen gezet.
Na de oorlog migreerden de Huiswouds naar Nederland waar Otto Huiswoud zich als lid en later als voorzitter bleef inzetten voor de emancipatie van zwarte mensen en Surinamers door zijn internationale contacten met het groeiende verzet in Nederland te verbinden. In de collectie van “the Black Archives” zijn dan ook unieke documenten, boeken en objecten te vinden zoals originele krantenartikelen en magazines uit de jaren ‘50 en ‘60 over Martin Luther King Jr. en de burgerrechtenbeweging, gesigneerde boeken van o.a. Langston Hughes en brieven en telegrammen tussen VOS en verschillende internationale studenten- en emancipatiebewegingen.
Otto Huiswoud was namelijk de zoon van een tot slaaf gemaakte Afrikaan. Op 16-jarige leeftijd vertrok hij met de boot naar Nederland, hij zou deze eindbestemming echter niet direct bereiken omdat hij in New York aan wal trad. In New York kwam hij terecht in politieke en intellectuele kringen, en groeide hij uit tot een sociaal maatschappelijk leider. Hij was de enige zwarte medeoprichter van de Communist Party of America en werd onderdeel van de vroege burgerrechtenbeweging die zich inzette voor gelijke kansen voor zwarte Amerikanen. Ook Hermina was actief in verschillende socialistische en communistische netwerken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verhuisde Otto Huiswoud wegens gezondheidsredenen naar Suriname. Hier werd hij echter als vijand van de staat gezien en tezamen met nazi’s voor een jaar gevangen gezet.
Na de oorlog migreerden de Huiswouds naar Nederland waar Otto Huiswoud zich als lid en later als voorzitter bleef inzetten voor de emancipatie van zwarte mensen en Surinamers door zijn internationale contacten met het groeiende verzet in Nederland te verbinden. In de collectie van “the Black Archives” zijn dan ook unieke documenten, boeken en objecten te vinden zoals originele krantenartikelen en magazines uit de jaren ‘50 en ‘60 over Martin Luther King Jr. en de burgerrechtenbeweging, gesigneerde boeken van o.a. Langston Hughes en brieven en telegrammen tussen VOS en verschillende internationale studenten- en emancipatiebewegingen.
Otto Huiswoud & Claude McKay in Moskou (1922)
Otto en Hermine Huiswoud behoorden tot een generatie antikoloniale denkers, leiders en organisatoren die actief waren in de strijd tegen Europees en Amerikaans imperialisme. Ze waren lid van een internationaal anti-imperialistisch netwerk dat onder meer via de Internationale Communisten (Comintern) contact onderhield om op basis van Marxistisch-Leninistische ideologie revolutionair verzet te organiseren. De Huiswoud’s behoren tezamen met George Padmore, C.L.R. James en Aimé Césaire tot de eerste generatie Caribische Marxisten, waar Franz Fanon ondanks zijn jongere leeftijd ook toe gerekend kan worden. Zo werkte Huiswoud als redacteur van ‘the Negro Worker” en was hij tezamen met George Padmore actief bij de International Trade Union for Negro Workers in de jaren ’30.
De Huiswouds zagen vanuit dit gedachtegoed de strijd tegen racisme en imperialisme als onlosmakelijk verbonden met de strijd tegen klassisme en kapitalisme, en de strijd van onderdrukte groepen in het Caraïbische gebied zagen ze als onlosmakelijk verbonden met de strijd voor vrijheid en onafhankelijk van gekoloniseerde landen in Afrika, Azië en andere delen van de wereld. Zo was Otto Huiswoud betrokken bij het organiseren van een solidariteitsactie rondom de moord op Patrice Lumumba in januari 1961. Over Fanon, Padmore, en C.L.R. James en andere zwarte revolutionaire intellectuelen en leiders is er veel geschreven en nagedacht. Het verhaal van Otto en Hermine Huiswoud is voor velen echter nog onbekend.
NUC heeft een deel van de persoonlijke collectie aan boeken en documenten van Otto en Hermie Huiswoud in the Black Archives. Van 25 november 2017 t/m juli 2018 was de expositie "Zwart & Revolutionair: het verhaal van Hermina en Otto Huiswoud" te zien bij The Black Archives.