Kapitein Broos (1821 - 1880)  was een vrijheidsstrijder die zich verzette tegen de onderdrukking van de koloniale overheid. Samen met zijn broer Kaliko was Broos gedwongen te werken op een plantage. Moe van de uitbuiting op de plantages vluchtten zij de bossen van Suriname in. Ze werkten samen met marrons die sinds 1740 in de moerassen van de Surnau Kreek woonde. Deze groep werden de Brooskampers genoemd.

De Brooskampers leefden ver van de plantages. Toch streden ze tegen de kolonisten door de plantages aan te vallen. De koloniale overheid organiseerde zoektochten om de Brooskampers te verjagen. Dit deden ze tot vlak voor de afschaffing van slavernij. Ze hoopten de Brooskampers terug te keren naar de plantages. Tijdens deze zoektochten brandden ze vaak hele dorpen af.

Na de Emancipatie in 1863 werd er amnestie gegeven aan Broos en zijn groep. Broos deed een verzoek voor een stuk grond in naam van de Brooskampers. Na overleg met de gouverneur kregen ze een stuk grond van plantage Rorac. Het nalatenschap van de groep leeft voort in hun nakomelingen bekend onder de achternamen Babel, Landveld, Meiland en Deekman.