December 10th, 2017

Hoe de democratie te herstellen in Dokkum

Dit is een speech van Jessica de Abreu tijdens de opening van Zwart en Revolutionair op zaterdag 25 november 2017.

Het verhaal van Otto en Hermina Huiswoud is vrij bijzonder. Nooit in de geschiedenis heb ik zo een intensieve internationale verzet gezien dat niet alleen door 1 persoon werd voortgezet maar door een getrouwd stel.
 
Hermina en Otto Huiswoud hadden een doel. Hun doel was een wereldwijde verzet door de arbeidsklasse, ongeacht jouw huidskleur. Ik zou Jessica niet zijn als ik geen boodschap had. Wij hebben de tentoonstelling over Hermina en Otto Huiswoud niet geïnitieerd om slechts een diversiteitsverhaal te vertellen. Het is een sein om alert te zijn hoe geschiedenis zich herhaalt. In een wereld waarbij er een toename is in ongelijkheid aan welvaart, ecologische catastrofes en talloze vormen van structurele onderdrukking, staan nog steeds niets zo best voor.
 
Globaal en lokaal niet. Wat in Dokkum is gebeurd, heeft meer Nederlanders hun ogen geopend dat ook onze democratie steken laat vallen, of soms ook faalt. Alhoewel, dit geen nieuws is voor mensen van kleur waarbij wij allang wisten dat de democratie een heel ander gezicht heeft. Helaas kunnen wij deze verhalen nauwelijks vertellen over hoe onze normen en waarden zoals tolerantie en vrijheid slechts illusies zijn voor diegene die een donkere huidskleur dragen.
 
Wij kunnen deze verhalen nauwelijks vertellen, en dat is de noodzaak van een Black Archives dat diversiteit onder mensen omarmd, en nieuwe manieren van denken creëert om de schade te herstellen zoals een democratie zonder vrijheid, gelijkwaardigheid en acceptatie. Of een zwarte cultuur dat nooit te weten mag komen over hun geschiedenis en identiteit. Of de reden waarom armoede in stand wordt gehouden, of hoe schenden van mensenrechten ook te maken heeft met koloniale vraagstukken zoals welke mensen behoort tot de mensheid en welke mensen niet. 
 
Wij zouden eigenlijk terug naar Dokkum moeten gaan om de democratie op te eisen.  Violating our human rights and civil rights to speak out against racism, that is the racism of racism. And it has been always been that way. Civil socitety, institutions and states need to proactively seek for their particular role in ending all violence towards people of African descent, despite their nationality or status.
 
Wij verbeelden graag een samenleving waar wij blind zijn voor kleur. Maar we komen van een koude kermis thuis als men denkt dat dit werkt. Het negeren van een donkere huidskleur is het ontkennen van een gewelddadig verleden dat nooit meer mag worden vergeten. Het niet willen zien van een donkere huidskleur betekent het ontkennen van een realiteit. 
 
En het analyseren van ontkennen van realiteiten, en stem geven aan deze realiteiten met bijhorende historisch perspectief, dat is mede het doel van The Black Archives.