|
Het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis (NiNsee) heeft op maandag 7 november 2022 het rapport met als titel ‘Waarom vrijheid niet kon wachten: Het parlementair debat rondom de afschaffing van de slavernij’ overhandigd aan Vera Bergkamp, voorzitter van de Tweede Kamer. De overhandiging heeft plaatsgevonden in het Nationaal Archief te Den Haag. Het rapport is de uitkomst van een onderzoeksproject over de periode vóór de afschaffing van de slavernij (1853-1863) in Nederland. Het onderzoek is uitgevoerd door dr. Kwame Nimako, dr. Mano Delea en drs. Mitchell Esajas, in opdracht van het NiNsee.  Parlementair debat De overhandiging van het rapport werd voorafgegaan door een rondleiding verzorgd door dhr. Johan van Langen en mevrouw Afelonne Doek, directeur van het Nationaal Archief. Tijdens deze rondleiding werd een compilatie van wetsvoorstellen, onderzoeksrapporten, ingekomen verzoekschriften aan de Koning en de uiteindelijke Emancipatiewet gepresenteerd. De titel van het rapport weerspiegelt de stemming van de Nederlandse parlementsleden ten tijde van het parlementair debat. Sommige van de parlementsleden spraken niet alleen over de slavernij als een schandelijk systeem maar ook als zijnde een smet, vloek en kanker voor Nederland en de Nederlandse eer. Toch was dit een debat met een twist, zoals blijkt uit het rapport. Bepalend voor het debat waren dan ook vaak kwesties van compensatie voor de voormalige eigenaren van tot slaafgemaakten. Mensen werden beschouwd als goederen. Voor Mitchell Esajas is de overhandiging van het rapport een voortzetting van het (parlementair) debat toen der tijd. Dit wordt nog onderstrepen door de recente aankondiging voor het maken van excuses voor het slavernijverleden door de Nederlandse overheid.  Linda Nooitmeer, voorzitter van het NiNsee, vindt het onderzoek nuttig voor het bewustzijn van de huidige Tweede Kamer. ‘Dit onderzoek toont ondermeer aan dat de Trans-Atlantische slavernij een systeem was dat voortkwam uit resultaatgerichte bedrijfsplanning en dat de voorganger van de huidige Tweede Kamer een cruciale rol bij de instelling én afschaffing van de slavernij heeft vervuld. Ik hoop dat de huidige Tweede Kamer goed kennis neemt van dit onderzoek en bij toekomstige besluitvorming inzake dit dossier de bevindingen uit dit rapport in gedachten houdt”.
Volgens de voorzitter van de Tweede Kamer, mevrouw Vera Bergkamp, is het rapport een noodzakelijke uitnodiging om ‘’het beeld [van de geschiedenis] bij de stellen”. Ook bedankt zij het NiNsee voor haar constante inzet in deze lijn. De impact van het slavernijverleden is nog steeds groot, niet alleen in de voormalige koloniale gebieden, maar ook in Nederland. Dit rapport, en het werk van het NiNsee, draagt dus bij aan het verzamelen van kennis over ons verleden, opgedaan op basis van gelijkwaardigheid. Hierin ligt volgens mevrouw Bergkamp de grootse bijdrage aan de gedeelte toekomst van de hele Nederlandse samenleving. Het rapport zal onder aandacht worden gebracht van de vaste Kamercommissie Binnenlandse Zaken en onderdeel worden van het politiek proces.
0 Comments
Op maandag 17 oktober 2022 kwamen de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Dijkgraaf en staatssecretaris van Cultuur en Media Uslu op bezoek bij The Black Archives. Het was onderdeel van een werkbezoek in het kader van het slavernij- en koloniaal verleden. Namens The Black Archives en Zwart Manifest overhandigde Mitchell Esajas een kopie van het Zwart Manifest aan de bewindslieden. Het manifest is gebruikt om nieuw anti-discriminatie en anti-racisme beleid bij het ministerie te ontwikkelen. Manuwi C. Tokai en Sherlien Sanches hebben namens de Raad voor het Repatriëren aan de Kalinya Terewuyu Natie een brief overhandigd de baby die terug is gevonden in het depot van het Tropenmuseum terug werd gevraagd. De Raad schreef: “Wij hebben vernomen dat de minister Robbert Dijkgraaf het verzoek tot repatriëren van onze voorouders en artefacten goed heeft ontvangen tijdens zijn werkbezoek aan The Black Archives. Wij verwachten binnen aanzienlijke termijn een officiële reactie te ontvangen van de minister zodat wij kunnen overgaan tot het repatriëren van de artefacten en het begraven van onze voorouders. De rust van onze voorouders speelt een belangrijke rol als Nederland in het reine wil komen met de genocide en etnocide op de Inheemse naties en landen.” Daarnaast heeft de vereniging Ons Suriname een korte presentatie gegeven over haar plannen voor het op te richten Suriname Museum. De bewindslieden deden ook de Black Heritage Tour en ze bezochten OSCAM, NinSee en het Tropenmuseum. Het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap schreef: "Het slavernijverleden is een zeer pijnlijk , belangrijk en tot voor kort onderbelicht onderdeel van onze gedeelde geschiedenis. Vanaf volgend jaar, van 1 juli 2023 tot 1 juli 2024, wordt hier in het hele koninkrijk extra aandacht aan besteed tijdens het Herdenkingsjaar Slavernijverleden." De slavernij werd in 1863 op papier afgeschaft, in de praktijk moest slaaf gemaakten in Suriname nog tot 1873 onder 'Staatstoezicht' doorwerken. In 2023 is het 150 jaar geleden dat de slavernij in Suriname en de Caribische eilanden de facto werd afgeschaft. Onder druk van de anti-racisme beweging en Zwarte gemeenschappen heeft het kabinet besloten om 2023 tot een officieel herdenkingsjaar uit te roepen. In dit jaar wordt er extra aandacht gegeven aan dit pijnlijke deel van de geschiedenis en de erfenis ervan. Daarnaast stelt het kabinet extra gelden beschikbaar om activiteiten in het kader van het Herdenkingsjaar te organiseren: "Het kabinet stelt hiernaast 2 miljoen euro beschikbaar voor de organisatie van activiteiten tijdens het Herdenkingsjaar door bijvoorbeeld maatschappelijke organisaties en culturele instellingen." Lees meer informatie via de website van het ministerie. Het volgende event van The Black Archives over ondernemerschap, Black Owned Businesses en persoonlijke ontwikkeling - de Black Business Meeting - vindt plaats op vrijdag 21 oktober 2022. Koop een ticket via de website. Wil je net als de minister en staatssecretaris ook de expositie Facing Blackness bezoeken? Reserveer dan hier een ticket. Op 8 oktober 2022 heeft de Raad voor het Repatriëren aan de Kalinya Terewuyu Natie de menselijke resten, hierna voorouders genoemd, teruggevraagd van de Nederlandse Staat. Op 4 oktober 2022, hebben mensen van de Kalinya Terewuyu gemeenschap van Suriname hun baby terug gevonden. De baby is al bijna 100 jaar opgeslagen op sterk water in het depot van het Tropenmuseum Amsterdam. Sommige mensen in de gemeenschap noemen de baby Wayam’membo, wat ‘baby schildpadje’ betekent. Deze naam refereert naar de leeftijd van de baby. Manuwi C Tokai was uitgenodigd door het Tropenmuseum, het voormalig Koloniaal Instituut voor de Tropen, om een gedicht te schrijven over haar voorouders. Zij wist dat er een grote kans was dat Wayam’membo zich in het Tropenmuseum bevond en voelde zich gedwongen direct te vragen naar de voorouder die nog aanwezig is in het museum. Manuwi C Tokai heeft opgetreden samen met mensen uit de gemeenschap, waaronder, Don D, Ryan, Siemjoeroe en Irumime Adankuna. Tijdens het optreden onderschrijven tientallen Kalinya Terewuyu mensen van Suriname en Nederland de claim op hun voorouders, delen van hun voorouders en objecten/artifacten. Het optreden is de opening van een groter gesprek over het repatriëren van Wayam’membo en mogelijk andere voorouders, delen van voorouder en objecten/artifacten toegeëigend door de Nederlandse Staat. De Raad voor het Repatriëren aan de Kalinya Terewuyu Natie zegt het volgende: “Onze gemeenschap is onze baby nooit vergeten en dat de baby kort na de bevalling is weggenomen nadat zijn moeder van hem was bevallen. We hebben nog veel onbeantwoorde vragen die we stellen in een open brief aan de ministers. Toen de baby werd gevonden in het depot was hij omringt door nog tientallen andere kinderen op sterk water. Deze kinderen komen van verschillende andere naties. Wij staan solidair met de nazaten van deze voorouders. We zullen ons weerhouden van het geven van interviews. Voor vragen verwijzen wij naar de Minister van Cultuur, Onderwijs en Wetenschap en de Minister van Buitenlandse Zaken. We zullen onze tijd toewijden aan het later terugkeren van Wayam’membo naar huis, andere voorouders, delen van voorouders en objecten/artifacten. Onze voorouders verdienen het om thuis te komen en na een eervolle begrafenis hun rust te vinden.’’ De Kalinya Terewuyu Natie is een van de vele inheemse naties van Midden- en Zuid-Amerika. Hun bestaan staat erg onder druk vanwege de genocide, vervuiling en verwoesting van hun leefgebied door onder andere voormalige koloniserende staten zoals Nederland. De Directeur van het Inheems Kenniscentrum in Nederland Sherlien Sanches is sinds deze zomer bezig met het stimuleren van meer bewustzijn over de gemeenschappen die, pre-Columbus, al de verschillende continenten van de wereld bewoonden. Mevrouw Sanches is zelf Kalinya Terewuyu uit Suriname. Het Kenniscentrum verteld de verhalen van vele verschillende naties. 14/10: 'Hoe Dapper was Vrolik? Hoe Vrolik was Dapper? Op vrijdag 14 oktober 2022 is Manuwi C. Tokai een van de sprekers tijdens het event 'Hoe Dapper was Vrolik? Hoe Vrolik was Dapper? - gesprekken over omstreden en koloniaal erfgoed op straat in in de cultuursector'. Deze eis van de Raad voor het Repatriëren van de Kalinya Terewuyu Natie zal ook onderwerp van gesprek zijn.  The Council of Repatriation to the Surinamese Kalinya Terewuyu Nation has reclaimed their ancestorOn the 8th of October 2022 The Council of Repatriation to the Kalinya Terewuyu Nation have reclaimed their human remains, henceforth to be known as ancestors, back from the Dutch government. On the 4th of October 2022, members from the Kalinya Terewuyu community from Suriname found their baby back, who had been stored in the depot of the Tropenmuseum - the former Colonial Museum - in Amsterdam for close to a 100 years. Some members of the community call the baby Wayam’membo, which means ‘baby turtle’. The name refers to the age of the baby. Manuwi C Tokai was invited by the Tropenmuseum, formally known as the Colonial Institute of the Tropics, to write a poem about ancestry. In researching that work she was compelled to ask about the ancestors present in the building. Manuwi C Tokai performed together with community members Don D, Ryan, Siemjoeroe, and Irumime Adankuna. During the performance dozens of Kalinya Terewuyu people from Surinama and the Netherlands co-signed the claim to their baby, ancestors, and artifacts. The performance is the start of the conversation to repatriate Wayam’membo and possible other ancestors, parts of ancestors, and artifacts in the self-claimed possession of the Dutch government. The Council of Repatriation to the Kalinya Terewuyu Nation says the following: “Our community has never forgotten about our baby and how he was taken away from his mother right after she gave birth to him. We still have a lot of questions that need to be answered. We address most of them in an open letter to the Ministries. When the baby was found in the depot it was surrounded by dozens of other children preserved in formalin. These children are from different nations across the globe. We stand in solidarity with the descendants of these ancestors. We will refrain from giving any interviews. For all your questions, we refer inquirers to the Minister of Culture, Education and Science, and to the Minister of Foreign Affairs of the Netherlands. We will dedicate our time to returning Wayam’membo and other ancestors, or parts of our ancestors, home, so they can receive their honorable burial and find their peace.’’ The Kalinya Terewuyu nation is one of the many indigenous nations that live in Middle- and South-America. Their existence has been put under pressure due to genocide and ecoside from (former) colonizing nations such as the Netherlands. The Director of the Indigenous Knowledge Center in the Netherlands Sherlien Sanches is currently working on raising more knowledge on the forgotten stories of indigenous peoples in the Netherlands. (Scroll down for English) Deze week ontvingen wij het trieste nieuws dat oud-voorzitter van vereniging Ons Suriname, vader en mentor Delano Veira is heengegaan. Veira was jarenlang voorzitter van de vereniging Ons Suriname, de oudste vereniging van migrantengroepen in Nederland die sinds 1919 bestaat. In zijn rol als voorzitter bewaakte Delano vol toewijding en plichtsbesef de bijzondere geschiedenis en collectie van de organisatie en het pand - het Hugo Olijfveld Huis - dat ze aan de Zeeburgerdijk 19-21 bezitten. Jarenlang hield hij tradities van de vereniging in stand en organiseerde of faciliteerde evenementen zoals boekbesprekingen, debatten, de dr. Sophie Redmondlezing en meer. Delano beheerde met veel passie het pand, hij was vaak als eerste aanwezig en ging als laatste weg. Daarmee faciliteerde hij vele inspirerende bijeenkomsten zodat de Surinaamse gemeenschap en andere gemeenschappen een veilig en warm thuishaven in Amsterdam hadden. . Zonder Delano bestond The Black Archives niet Het was Delano die in 2015 de deuren opende voor de jonge studenten van de New Urban Collective die op zoek waren naar een onderkomen. Met de gebroeders Heilbron waren we eerder met de ‘New Urban Cafe’ begonnen op basis van de boekencollectie van socioloog Waldo Heilbron. Delano wist dat de vereniging ook een bijzondere collectie had die verborgen lag in stoffige dozen op de bovenste verdieping van het pand. Hij gaf ons als jonge generatie de ruimte en het vertrouwen om de bijzondere geschiedenis in deze schatkamer te ‘(her)ontdekken’. We ‘(her)’ontdekten deze geschiedenis niet alleen door de bijzondere boeken, documenten, foto’s en pamfletten uit de dozen te halen maar vooral door de bijzondere verhalen die Delano erover wist te vertellen. Zo vertelde hij ons als eerste over het verhaal van Hermina en Otto Huiswoud. We hingen aan zijn lippen toen hij deze verhalen vertelde over hoe Hermie - zoals Hermina werd genoemd - hem als jonge student en activist in de jaren ‘80 verhalen vertelde over de strijd die zij hadden geleverd. Ook vertelde hij ons over hoe jonge Surinaamse activistische studenten in de jaren ‘60 in Leiden het manuscript van Anton de Kom vonden en ‘roofdrukken’ maakten die ze onder elkaar verspreidden om het verhaal van deze Surinaamse antikoloniale held te delen. Toen we hier kwamen waren we meer bekend met de geschiedenis van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging, Martin Luther King Jr. en Rosa Parks. We kenden Malcolm X en de Black Panthers en Nelson Mandela. Maar pas toen we de verhalen uit het archief van VOS hoorden leerden we onze eigen geschiedenis van strijd en verzet kennen. Sinds de jaren van Otto en Hermina Huiswoud was VOS een veilige thuishaven geweest voor antikoloniale activisten. We zijn hem dan ook dankbaar dat hij voor ons de deuren heeft geopend en dat hij ons het vertrouwen heeft gegeven om op deze traditie van verzet, strijd en emancipatie voor te borduren. Zonder Delano en zonder vereniging Ons Suriname was The Black Archives nooit geweest. Zonder de bijzondere verhalen en achiefstukken van Otto en Hermie Huiswoud, de Surinaamse studentenverenigingen uit de jaren ‘60, de Keti Koti vieringen uit de jaren ‘50, de strijd voor onafhankelijkheid tot ‘75. De poëzie, de literatuur, onze culturu dat allemaal hier de ruimte kreeg zouden wij niet bestaan. Delano begreep de waarde van historische informatie. Het is wel eens voorgekomen dat personen informatie waren komen ophalen, vervolgens met deze informatie aan de haal gingen door erover te publiceren maar de vereniging nooit de grani te geven als bron van deze informatie. Integriteit en respect stonden bij hem hoog in het vaandel. We bedanken Delano voor zijn werk en toewijding voor de Surinaamse gemeenschap 23 & 24 mei 2022: singineti en afscheid Delano laat drie kinderen na. Wij wensen al zijn familieleden, vrienden, leden en sympathisanten van vereniging Ons Suriname veel kracht en sterkte toe. Op maandag 23 mei van 20.00 tot 22.00 is er een singi neti bij Vereniging Ons Suriname. Op dinsdag 24 mei van 11.00 tot 13.00 zal de uitvaartceremonie plaatsvinden met gelegenheid tot afscheid bij Vereniging Ons Suriname. De ceremonie zal worden gelivestreamed via Youtube an de Facebook pagina van vereniging Ons Suriname. Het event met Lewis Gordon op 23 mei is uitgesteld. Gordon geeft op 24 mei op de UvA de Spinoza lezing en op 25 mei gaat hij in gesprek met Ethiopische jazz-zanger Mulatu Astatke tijdens het Africafelic festival in Paradiso. The Black Archives is op zaterdag 28 mei tevens gesloten! In Memoriam: Delano Veira (1955 - 2022)This week we received the sad news that former chairman of Vereniging Ons Suriname (the ‘Our Suriname’ association), father and mentor Delano Veira has passed away. For many years, Veira was the president of Vereniging Ons Suriname, the oldest association of migrant groups in the Netherlands, which has existed since 1919. In his role as chairman, Delano guarded with dedication and a sense of duty the special history and collection of the organization and the building - the Hugo OlijfveldHuis - that the association owns at Zeeburgerdijk 19-21. Without Delano, The Black Archives would not exist. It was Delano who in 2015 welcomed the young students of the New Urban Collective who were looking for a place to house their collection. As the young generation, he gave us the space and confidence to '(re)discover' the special history in this treasury. Not only because of the books and archival documents, but also because of his personal stories. May 23 & 24: singineti and farewell Delano leaves behind three children. We wish all his relatives, friends, members and sympathizers of Vereniging Ons Suriname a lot of strength. On Monday May 23 from 20.00 to 22.00 there will be a singi neti at Vereniging Ons Suriname. The funeral ceremony will take place on Tuesday May 24 from 11.00 to 13.00 with the opportunity to say goodbye at Vereniging Ons Suriname. The event with Lewis Gordon on May 23 has been postponed. Gordon will also speak at the University of Amsterdam on 24 May and on 25 May he will engage in conversation with Ethiopian jazzsinger Mulatu Astatke during the Africafelic festival in Paradiso.. The Black Archives will also be closed on Saturday May 28!
Op 15 oktober 2021 is bekend gemaakt dat Liang de Beer en Rudya Melim de winnaars zijn van de eerste Anton de Kom-schrijfwedstrijd, georganiseerd door The Black Archives, Stichting Anton de Kom en uitgeverij Atlas Contact.
Hun verhalen zijn opgenomen in de bundel Antonlogie, verhalen over het gedachtegoed van Anton de Kom, dat gelijktijdig werd gepresenteerd. Liang de Beer schreef het essay Verhalen van migratie waarin ze de vraag tracht te beantwoorden hoe de kolonie doorwerkt in haar familiegeschiedenis en Rudya Melim schreef een poëtische ode Aan Anton de Kom, aan activisten van toen & nu en aan jou. Volgens de jury van de Anton de Kom-schrijfwedstrijd, bestaande uit Kathleen Ferrier, Vincent de Kom, Raoul de Jong, Tessa Leuwsha en Mitchell Esajas, getuigen de inzendingen van een enorme verhalende kracht en urgentie. In totaal meldden 46 mensen zich aan voor de schrijfwedstrijd. Hieruit werd een voorselectie van 15 personen gemaakt die hebben deelgenomen aan een traject waarin ze aan schrijfworkshops hebben deelgenomen van Karin Sitalsing en Neske Beks. Er zijn uiteindelijk 13 inzendingen voor de schrijfwedstrijd ingestuurd. Hoezeer Anton de Koms gedachtegoed een bron van inspiratie is voor vele generaties, bewijzen ook de overige verhalen in de bundel 'Antonlogie: Verhalen over het gedachtegoed van Anton de Kom'. In vaak heel persoonlijke, onderzoekende bijdragen buigen de schrijvers zich over onder meer hun band met het gedachtegoed van De Kom, zijn inzichten over recht en onrecht, zijn pleidooi voor zwart bewustzijn en zijn strijd om de dingen waar we niet graag over praten bespreekbaar te maken. Deze bundel wordt ingeleid door Mitchell Esajas en bevat naast de bijdragen van de twee winnaars van de Anton de Kom-schrijfwedstrijd essays van Guno Jones, Nina Jurna, Vincent de Kom, Ianthe Sahadat en Humberto Tan. Anton de Kom was een antikoloniaal denker, verzetsstrijder, vader, auteur en dichter. Hij wijdde zijn leven aan de strijd tegen kolonialisme en fascisme. Vele decennia na zijn overlijden wordt hij nog steeds herinnerd, zo bleek eens te meer in 2020: De Kom werd opgenomen in de canon en Wij slaven van Suriname werd een bestseller. Bestel het boek via de webshop en leer meer over het bijzondere leven van Anton de Kom via onzepodcast over Eerherstel voor Anton de Kom en de expositie 'Surinamers in Nederland: 100 jaar Emancipatie en Strijd' Datum: 11 juni 2021 Na een lockdown van ongeveer een half jaar mogen de deuren van de musea en culturele instellingen eindelijk weer open! De expositie 'Surinamers in Nederland: 100 jaar Emancipatie en Strijd' van The Black Archives is van donderdag t/m vrijdag te bezoeken!* Daarnaast is er op het gebied van Zwarte kunst en cultuur de komende weken genoeg om je te laten inspireren en educaten. Wij hebben een lijstje gemaakt met enkele cultuurtips om je ziel en geest weer te voeden. Musea, culturele instellingen en makers hebben een zwaar jaar gehad. Support door zoveel mogelijk de musea te bezoeken. 100 jaar Surinamers in Nederland Stedelijk Museum - Surinaamse School In het Stedelijk Museum Amsterdam is de tentoonstelling 'Surinaamse School' te zien: "Surinaamse School is een viering van Surinaamse schilderkunst in al haar verscheidenheid en diepgang. Met meer dan 100 kunstwerken van 35 kunstenaars neemt Surinaamse School je mee langs de schilderkunst van ca. 1910 tot midden jaren 1980 en de verhalen die eraan ten grondslag liggen; van de verbeelding van de eigen geschiedenis, spiritualiteit en het alledaagse leven tot abstracte experimenten en maatschappelijke veranderingen." De tentoonstelling bevat bijdragen van antropologen Mitchell Esajas en Jessica de Abreu vanuit The Black Archives. Er is tevens een podcast, een (online) publicatie met essays en een talkshow te zien. De tentoonstelling is te bezoeken tot 11 juli 2021! Meer info en tickets. Rijksmuseum - Slavernij Het Rijksmuseum opende voor het eerst in haar geschiedenis een expositie over de slavernij. Een periode van 250 jaar die een onlosmakelijk onderdeel uitmaakt van onze geschiedenis. Een periode waarin mensen tot bezit en objecten in administraties werden gemaakt. In de tentoonstelling vertellen we tien waargebeurde verhalen van mensen die hierbij betrokken waren. Hoe zagen hun levens eruit? Hoe verhielden zij zich tot het systeem van slavernij? Konden zij eigen keuzes maken?" De expositie is te bezoeken tot 29 augustus 2021! Meer info en tickets. Centraal Museum Utrecht x Janice Deul - Voices of Fashion "Voices of Fashion gaat in op de witte blik waarmee decennialang mode is gepresenteerd, gedragen en verzameld. Op basis van jarenlang onderzoek door zwarte, witte en niet-zwarte personen van kleur, moeten we constateren dat de gevolgen van het koloniale verleden tot op de dag van vandaag doorwerken, óók in de modesystemen. Voices of Fashion neemt u mee in een weinig verteld modeverhaal." Op 10 juni was er een online talk met Gee Schmidt van Patta en TJ Walker van Cross Colours. Meer info. Amsterdam Museum: Refresh Amsterdam "Refresh Amsterdam is een samenwerkingsproject over stadscultuur met werk van hedendaagse makers, te zien in ons museum én op diverse locaties in de stad. Het thema van deze eerste editie is ‘Sense of place’. 'Sense of place’ gaat over mensen en hun perceptie van een plaats. Steden zoals Amsterdam zijn constant in beweging. De cultuur van de buurt, de kwaliteit van de leefomgeving en processen zoals migratie, gentrificatie en de impact van het koloniale verleden, hebben invloed op hoe mensen zich verhouden tot een plaats en of zij zich er kunnen thuisvoelen." Verlengd tot 25 juli 2021, meer info en tickets.  Rooted/Uprooted: Sense of Place @ CBK Zuidoost (Amsterdam) In de tentoonstelling ROOTED / UPROOTED: Sense of Place @ CBK Zuidoost worden verhalen verteld vanuit het gezichtspunt van kunstenaars die bijna allemaal een migratieachtergrond hebben. Hun narratief gaat over migratie, diaspora, culturele hybriditeit, worteling en ontworteling en hoe dit hen heeft beïnvloed. Rooted/Uprooted: Sense of Place@CBK Zuidoost is onderdeel van Refresh Amsterdam ism het Amsterdam Museum. De tentoonstelling Refresh Amsterdam is verlengd t/m 25 juli 2021. Meer info. De Gouden Koets Het rijtuig is inzet van een actueel debat vanwege een van de zijpanelen, getiteld Hulde der Koloniën. Hierop overhandigen mensen uit de koloniën producten en andere geschenken aan een witte jonge vrouw die Nederland uitbeeldt. Steeds meer mensen vinden deze verbeelding van het kolonialisme niet op zijn plaats bij nationale vieringen. Het rijtuig is inzet van een actueel debat vanwege een van de zijpanelen, getiteld Hulde der Koloniën. Hierop overhandigen mensen uit de koloniën producten en andere geschenken aan een witte jonge vrouw die Nederland uitbeeldt. Steeds meer mensen vinden deze verbeelding van het kolonialisme niet op zijn plaats bij nationale vieringen. Voor een meerstemmige en eigentijdse kijk op de koets zijn kunstopdrachten verstrekt aan zestien kunstenaars uit verschillende generaties met diverse culturele achtergronden. Zij reflecteren op de rituelen waarmee de koets wordt omkleed, de materialiteit en ambachtelijkheid van het voertuig en op het koloniale verleden en zijn doorwerking in het heden. Meer info en tickets. Untold, Black Heritage Festival Juni 2021 - Taal van de Goden "Middels muziek, dans en storytelling geeft deze voorstelling aandacht aan de taal van de goden die in Kemet is ontwikkelt. In de voorstelling Taal van de goden neemt Darryl Veldman je mee in het verhaal over legerleider Taharqa. Hij was de laatste persoon die ervoor heeft gezorgd dat het oude rijk van Kemet en Kush werd beschermd tegen invasies van buitenaf. Hierna ontstond er vertroebeling en verdraaiing van de klassieke cultuur van Kemet." Diverse data en locaties. Premiere op 20 juni in podium Mozaiek. OSCAM - Lobi Arcade "In deze tentoonstelling reflecteert beeldend kunstenaar Brian Elstak op authentieke, unieke wijze universele en tegelijkertijd persoonlijke thema’s. Deze thema’s reiken van black empowerment, representatie, koloniale erfenissen en migratie, tot persoonlijke struggles zoals zijn black man’s paranoia en zijn geloof en ongeloof in de (mede)mens. Kunstenaars Dewy Elsinga (Butterfingaz), Hedy Tjin en creatief collectief Lowrey Foley McClane hebben ook nieuw werk gemaakt." Meer info Voices from Letters: Imershón Componist en percussionist Vernon Chatlein verdiept zich in de indringende muziek van Curaçao. Wat ontstaat is een intiem live concert, dat je onderdompelt in de muzikale en literaire rijkdom van Curaçao. Chatlein presenteert samen met zijn kwartet eigen composities gebaseerd op de bijzondere opname collectie Zikinzá; met anekdotes en liederen uit de Afro-Curaçaose cultuur verzameld in de jaren ‘60 door de Nederlandse pater Paul Brenneker samen met de Curaçaose dichter en antropoloog Elis Juliana. Het publiek wordt omringd door speakers die de oren verleiden met geluidsfragmenten uit de Zikinzá collectie, begeleid door de composities van Chatlein. Een magische belevenis die je verbindt met de ongeschreven geschiedenis van Caraïbisch Nederland. 18 juni Cultuurhuis Casa Almere & 25 juni Felix Meritis Metro54 presents A Funeral for Street Culture II, a Metro54 takeover @ Framer Framed, Amsterdam. What do we do when the hype dies? In September 2020 we organized the weeklong weekender A Funeral for Street Culture that took place at our studio SNAP SPEAKEASY. Metro54 and curator Rita Ouédraogo team up again for a second iteration of this ongoing project. For the occasion Metro54, digs deep into the world and sorrows of contemporary street culture, its influencers, shape-shifters and failures by taking over Framer Framed. For the past decades street culture has been a global mode of cultural expression, rebellion, hijacking – transforming elements of cultures, art and design. A Funeral for Street Culture echoes the culture produced and owned by the communities from whom it originated. But what happens when the culture and its productions are commodified by brands and institutions? To what extent are these processes of institutionalization and hyper-commercialization a death sentence to street culture? Is there still room for a counterculture when the counter becomes mainstream? More info and tickets. Sonsbeek Arnhem
Van 2 juli tot en met 30 augustus zal de 12e editie van het baanbrekende sonsbeek - de grootste internationale tentoonstelling in Nederland voor kunst in de openbare ruimte – te bezoeken zijn voor publiek waarbij we de geldende coronamaatregelen in acht nemen. De tentoonstelling vindt plaats op 13 verschillende locaties in Arnhem en Gelderland: van de Eusebiuskerk in het centrum van de stad Arnhem via de verschillende parken tot aan het Kröller Müller Museum op de Veluwe. sonsbeek20→24 wordt gecureerd door Antonia Alampi, Amal Alhaag, Zippora Elders en Aude Christel Mgba, onder artistieke leiding van Bonaventure Soh Bejeng Ndikung. Force Times Distance: On Labour and its Sonic EcologiesHet concept waarmee Bonaventure Ndikung en zijn team aan de slag zijn gegaan heeft als titel meegekregen Force Times Distance: On Labour and its Sonic Ecologies (Kracht maal Afstand - Over Arbeid en de Landschappen van het Geluid). Aan de hand van de thema’s arbeid en het 'sonische' (geluid, muziek, oral history) wil Ndikung feit en fictie over Arnhem en de regio in verband brengen met verhalen wereldwijd. Met een keur aan nationale en internationale kunstenaars, denkers én zeker ook publiek wordt betekenis gegeven aan lokale en mondiale verschuivingen op het terrein van politiek, economie en technologie. Door kritisch naar het verleden te kijken en te luisteren naar alternatieve geschiedenissen en aspecten van gender, identiteit, ras en diaspora, onderzoekt sonsbeek20→24 en de betrokken kunstenaars modellen voor de samenleving van de toekomst. The Black Archives werkt aan een expositie 'Sound waves of Resistance' in samenwerking met designer Yinka Ilory. De opening is op 2 juli 2021. Meer info. Heb je tips voor de agenda? Stuur dan een mail naar info@theblackarchives.nl! New Urban Collective (NUC) bestaat vandaag, 10 juni 2021, tien jaar! Op 9 juni 2011 organiseerde vereniging N.U.C. haar eerste event ‘Excellence equals…’ op de Vrije Universiteit Amsterdam. De organisatie is tien jaar geleden opgericht met de missie om jongeren, van diverse achtergronden - in het bijzonder uit de Surinaamse, Caribische en Afrikaanse diaspora - te empoweren op het gebied van onderwijs, persoonlijke ontwikkeling en ambities & carrière. In de afgelopen tien jaar is de organisatie gegroeid tot een gewaardeerd instituut met aanzienlijke maatschappelijke impact. NUC begon vanuit de behoefte van Zwarte studenten en studenten van kleur om onderwerpen te bespreken die hen raakten en onderbelicht waren in het onderwijs en in de maatschappij. We organiseerden debatten, lezingen, workshops, jongerenuitwisselingen naar Londen, op de VU en andere plekken in Amsterdam. Daarnaast startten we in 2011 een mentorproject in Amsterdam-Zuidoost om onderwijsongelijkheid tegen te gaan. In de loop der jaren hebben we honderden kinderen gecoacht, duizenden studenten geïnspireerd, gemotiveerd en verbonden en via Ongekende Talenten tientallen aan een stageplek of baan geholpen. Ongekende Talenten is een onafhankelijke stichting geworden. Het ontstaan van The Black Archives In 2015 werden we benaderd door de gebroeders Thiëmo en Miguel Heilbron. Zij hadden het nalatenschap van hun wijlen vader Waldo Heilbron als erfenis gekregen. Met de boekencollectie startten we in 2016 gezamenlijk de New Urban Café in Amsterdam Noord. Een jaar later werden we vanwege gentrificatie gedwongen om te verhuizen. We belandden in het pand van Vereniging Ons Suriname waar we een schat aan verborgen geschiedenis vonden. De collecties van de vereniging en Heilbron zijn samengevoegd, waarna The Black Archives is ontstaan. Vanuit The Black Archives ontwikkelen en organiseren we al vijf jaar rondleidingen door het archief, exposities, lezingen en andere educatieve activiteiten gericht op Zwarte geschiedenis en hedendaagse maatschappelijke thema’s. We gaan weer open: nieuwe expositie in Sonsbeek, Arnhem Na een bewogen jaar en een lockdown van bijna een half jaar opent The Black Archives aanstaande donderdag 10 juni weer de deuren van de expositie ‘Surinamers in Nederland: 100 Jaar Emancipatie en Strijd’. Op 2 juli as. opent de expositie ‘Sound Waves of Resistance’ die The Black Archives i.s.m. designer Yinka Ilori (UK) ontwikkelde als onderdeel van Sonsbeek 21 - 24 in Arnhem. Daarnaast is de tentoonstelling ‘Surinaamse School’ tot 11 juli as. te zien in het Stedelijk Museum Amsterdam met bijdragen van Jessica de Abreu en Mitchell Esajas. Op 9 juni 2021 is The Black Archives tevens te zien in een documentaire over het slavernijverleden gemaakt door scholieren van Openbare School Bijlmer. Shivani Jagroep aangetreden als zakelijk leider The Black Archives Sinds januari 2021 is New Urban Collective - en daarmee The Black Archives - onderdeel van het Kunstenplan 2021 - 2024. Wij hebben ambitieuze plannen om onze missie voort te zetten. Onderdeel daarvan is dat de organisatie op een verantwoordelijke manier wordt beheerd. Op 1 april 2021 is Shivani Jagroep aangetreden als Zakelijk Leider van The Black Archives, zij is verantwoordelijk voor de (financiële) bedrijfsvoering van de organisatie en zal tezamen met Mitchell Esajas (algemeen directeur) en Jessica de Abreu (hoofd archieven en conservator) de organisatie leiden. Camille Parker zorgt voor de dagelijkse productie. Shivani heeft een langere geschiedenis met NUC, ze was van 2012-2013 bestuurslid en onderdeel van de commissie NUC Unchained. Zij is hiervoor werkzaam geweest in de onderwijssector en als ondernemer. “Ik voel mij vereerd om in deze functie opnieuw bij te mogen dragen aan de noodzakelijke functies en doelen van NUC/The Black Archives. Ik kijk er naar uit om samen met het team de organisatie verder te doen groeien en ontwikkelen. Autonomie, integriteit, veiligheid en een opbouwende kritisch-onderzoekende houding zijn voor mij belangrijke waarden. Met een positieve spirit en een goede dosis energie komen we waar we moeten zijn en verder. Let’s go!” Dank aan iedereen die heeft gesupport!
Vanwege de Coronamaatregelen kunnen we dit jubileum deze week niet groots vieren. Gedurende het jaar zullen wij een serie activiteiten organiseren in het kader van het tienjarige bestaan. Daarnaast is er de intentie om een studentencommissie op te zetten zodat NUC en TBA weer actief worden onder de studenten op verschillende onderwijsinstellingen en studenten de kans krijgen om zichzelf te ontwikkelen en een netwerk op te bouwen. NUC heeft de afgelopen tien jaar vele hoogtepunten gekend en enkele uitdagingen. Het motto is altijd ‘improve everyday’, we blijven leren, groeien en evolueren. Alle hoogtepunten waren onmogelijk geweest zonder ons team, alle sprekers tijdens onze events, onze sponsoren, partners en donateurs. We bedanken onze oud-bestuurs- en commissieleden en het huidige bestuur: Ernestine Comvalius (voorzitter), Miguel Heilbron (secretaris) en Ivette Forster (penningmeester). We bedanken iedereen die een bijdrage heeft geleverd en kijken er naar uit om samen de komende 10 jaar nog meer impact te maken! Hoe kan je ons supporten?
Astrid Roemer krijgt in het najaar van 2021 de Prijs der Nederlandse Letteren.
Dat maakte de Vlaamse minister-president Jan Jambon bekend namens de Taalunie. Hiermee is Astrid Roemer de eerste schrijver van Surinaamse afkomst die deze prijs wint. De jury schreef: ‘Met haar romans, toneelteksten en gedichten bekleedt Astrid H. Roemer een unieke positie in het Nederlandstalige literatuurlandschap. Haar werk is onconventioneel, poëtisch en doorleefd.’ Ze slaagt erin om ‘thema’s uit de recente grote geschiedenis, zoals corruptie, spanning, schuld, kolonisatie en dekolonisatie, te verbinden met de kleine geschiedenis, het verhaal op mensenmaat.’ Roemer schreef een inleiding voor een nieuwe versie van het boek 'De Man van Veel' over Anton de Kom van Karin Amatmoekrim, lees het hieronder.
Judith de Kom zal verbijsterd zijn geweest over de inspanning die een jonge Javaanse auteur met roots in Suriname heeft gepleegd om van haar vader Anton de Kom inderdaad Een Man Van Veel te maken. Een ongewoon mens, immers een directe kleinzoon van slavernij-arbeiders. Een landgenoot die zich het onrecht in zijn samenleving zo aantrekt dat hij eraan onderuit dreigt te gaan. Karin Amatmoekrim is het gelukt in het lijf te kruipen van de meest besproken historische figuur van ons beider geboorteland. Ik wist werkelijk niet veel meer van hem dan dat hij, Anton de Kom, een verzetsstrijder was in het Paramaribo van tussen twee wereldoorlogen: het Paramaribo van ongeveer vijftig jaar na de afschaffing van ruim driehonderd jaar trans-Atlantische slavernij in Suriname; een Paramaribo onder straf koloniaal bewind van Nederland.
Judith de Kom, zijn jongste kind en enigste dochter na drie zonen, sprak met mij over hem, haar beroemde maar getergde vader en las mij het gedichtje voor dat hij geschreven had in haar poëzie-album. Zij was dol op haar vader en de herinneringen aan hem konden een groot boekwerk vullen. En zij wilde niets liever dan dat, in elk geval voor haar dood, een excellente biografie van Anton de Kom op de markt kwam. Een boek dat alle losse flodders over haar vader in het juiste perspectief zou plaatsen. En moeiteloos en onvermoeibaar hield ze haar herinneringen aan hem levend en gaande door zelf als woordkunstenaar diverse podia in Nederland en daarbuiten te beklimmen. Zij was het levensvuur dat Anton en haar moeder Nel als echtpaar en als ouderpaar verbonden hield ook in het moderne publieke debat. Moeder Nel nog springlevend bij haar kinderen en kleinkinderen en Anton omgekomen in het oorlogsgeweld. Judith de Kom sprak over haar jeugdjaren op school in meer intieme context met mij, en wellicht ook met anderen. Ik luisterde aandachtig. Ik begreep dat zij het had over iets dat misschien als een graat dobberde in mijn bloedstroom.
Ik was begin jaren 70 op staande voet ontslagen als lerares in Paramaribo omdat ik had geweigerd het sinterklaasfeest te vieren met zwarte pieten. Oneervol ontslag omdat je verzet pleegt tegen de status quo en omdat je dienstweigert. Juist zij herkende in mijn publicaties, mijn podiumoptredens, in mijn gesprekken met anderen en haar iets van wat haar vader ooit dreef. Zij hield van mij en hield wellicht in de gaten waar mijn grenzen lagen, misschien om mij op tijd te waarschuwen om die nooit te overschrijden. En ik? Ik genoot van haar tederheid, haar altijd-onderzoekende-blik, haar stem. Nooit echter had zij haar eigen grenzen overschreden: over wat er binnenshuis bij haar ouders was gebeurd zweeg ze en ook repte zij met geen woord over de ‘psychiatrische periode’ van haar vader. Van het feit dat Anton de Kom overspannen was verklaard wist ik helemaal niets. Benieuwd was ik vooral naar het huiselijk bestaan van zo’n familie, zwarte vader en witte moeder, puur Surinaams en puur Hollands in een stad als Den Haag. Mijn aanwezigheid in de hofstad was immers ook een ervaring die ik maar moeizaam en liever niet onder woorden wou brengen. Ging de familie dikwijls naar Scheveningen? Ik raakte verknocht aan de Noordzee. Wandelde het gezin op zondag door het Haagse Bos? Ik heb er nooit een voet durven zetten als vrouw alleen. Misschien heeft Judith de Kom dikwijls op een dergelijke vraag gewacht van mij om te kunnen losbarsten. Ik kon voelen dat zij bereid was mij alles te vertellen. Alles, werkelijk alles, maar dan op verzoek van mij om mij niet te belasten, niet te ontwrichten en om mij vooral niet nog meer pijn te doen, dan de kwetsuren die ik als zwarte vrouw die anti-racistisch verzet pleegt, reeds opliep en nog zou oplopen in Nederland en in Suriname. Toch zei ze weleens, haar blik gericht op mijn handen: Ik zou zo ontzettend graag willen Astrid dat jij een biografie schrijft over AdeK. Ik schrok. Judith toch! Zij hield echter vol en nuanceerde haar verzoek: Ik heb jouw hulp nodig om een autobiografie te schrijven. Nee, ze schudde haar krullen haast los en zei vertwijfeld: Een biografie van mijn vader moet het worden en wij kunnen het samen doen! Misschien zweeg ik te lang en mogelijk heb ik Judith de Kom niet willen teleurstellen maar ik was daartoe hoe dan ook niet instaat…
Een romantitel die aan het denken zet. En zonder enige schroom en schaamte brengt een moslimauteur en neerlandica onze postslavernij-held Anton de Kom terug naar menselijke proporties. Met voelsprieten in het Suriname van haar vader, van mijn moeder ook en van al haar grootouders weet zij een creoolse zwarte man tot bestaan te brengen in een persoonlijk leven van achterstelling, uitbuiting, racisme en bruut fysiek geweld. Karin Amatmoekrim plaatst onze nationale held in een context van feiten uit zijn levensverhaal en bewerkstelligt met haar roman, dat ik de vragen beantwoord krijg die ik in de zeventiger jaren van de vorige eeuw niet had durven stellen aan Judith de Kom: een ooggetuige en ervaringsdeskundige met betrekking tot Suriname, Nederland, Paramaribo, Den Haag.
Amatmoekrim legt een verborgen en intiem stuk erfgoed bloot. Zij legt de pijnlijke misverstanden open van een interraciaal echtpaar zonder daarbij de suggestie op te roepen dat het altijd zo gaat. Noch schaadt zij de geloofwaardigheid van hun ongecompliceerde liefdesrelatie als basis van hun huwelijk en gezinsleven. Opgesloten in een instelling voor geesteszieke personen tref ik AdeK aan in De Man Van Veel. Verbolgen van verontwaardiging. Verteerd door woede. Weldoordacht ondergaat romanfiguur Anton de Kom deze nederlaag. Intelligent manoeuvreert hij door de dagen na een zware slaapkuur. Karin Amatmoekrim blijft bij onze held en houdt zijn waardigheid in stand door de maniertjes die hij heeft en behoudt in zijn omgang met allerlei personen binnen de inrichting. En hoe hij zijn pyjama netjes opvouwt en weglegt. Ook zijn empathie maakt dat hij voldoende wakker is om zich verbonden te voelen met een kamergenoot. Zijn overtuiging dat de wereld maakbaar is en dat homo sapiens altijd bereid is om wat krom is recht te trekken, moet hij bijstellen. En de psychiater die Amatmoekrim neerzet om hem daarbij te helpen maakt haar meesterlijk. Met grote zorgvuldigheid articuleert deze auteur de diepste roerselen van een zwarte man met een rauw koloniaal verleden dat zich blijft herhalen omdat hij erin stapt om anderen te redden. Steeds opnieuw. De psychiater stuurt en confronteert. Het is echter Nel, zijn vrouw en moeder van zijn kinderen die haar geliefde Anton rukt uit dat moeras. Ik heb te veel van dergelijke kerels in mijn eerste tien Hollandse jaren kapot zien gaan en kapot zien maken alles wat hun dierbaar was, omdat vechten tegen het kolonialisme hen verslond. Ook AdeK wordt onhandelbaar. Drie maanden hospitalisering bevordert het herstel van deze verzetsheld. Niet alleen de psychiater maar iedereen met wie hij contact krijgt maakt hem enigszins beter. En de hartverscheurende eerlijkheid van zijn vrouw verlost hem van drie maanden gedwongen opsluiting. De Man Van Veel is een roman die een jong leespubliek verdient. Juist nu postkolonialiteit en postmodernisme hun brandstof hebben opgebruikt en jongeren wereldwijd opkomen voor identiteitsbelangen en hun aandeel claimen in de toekomst van planeet Aarde.
Het was geen partijpolitiek die Anton de Kom bedreef in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Het was het meest edele activisme dat ik mij kan voorstellen, omdat hij geen onderscheid maakte op grond van fysieke kenmerken en afkomst. Hij hoorde het leed aan per persoon, bij voorbeeld van Javaanse contractarbeiders die compleet bedrogen werden door het Nederlandse gezag. En AdeK gedroeg zich als klokkenluider en als zaakwaarnemer en behartiger van honderden schoffeerden. Het liep beroerd af. Zijn huwelijkspartner begreep zijn engagement op den duur maar verzocht hem hun gezin als prioriteit nummer een te behandelen. Zij kreeg hem opnieuw mee naar hun huis in Den Haag en hij had beterschap beloofd aan haar. Judith de Kom heeft met mij gesproken over hoe het tenslotte is afgelopen met haar beroemde maar getergde vader. Hoe hij werd opgepakt op een dag in oorlogsnadagen maar nooit meer naar huis kwam. Hun gezin in angstige wachtstand. Tenslotte het bericht van zijn dood. Moord?
Na het lezen van Amatmoekrim begrijp ik dat er ook een periode moet zijn geweest voor gezin De Kom met meer geluk. De episode na de kliniek. Misschien komt er nog een roman over die goede jaren. Misschien een autobiografie. De wereldoorlog waarin De Kom werd uitgeschakeld en miljoenen joodse burgers werden vermoord is voor Surinamers niet ongemerkt voorbijgegaan. Laatst vroeg een journalist mij of in mijn recente roman Gebroken Wit wereldoorlog II slechts in attributen aanwezig was. O, nee, wilde ik hard roepen: mijn centrale karakter oma Bee is gestorven aan de sigaren uit de oorlog die haar huis bereikten via het kampement in Paramaribo; en haar zucht tot roken en pruimen ontstond bij het verwerken van de perikelen van haar kinderen die rechtstreeks verwezen naar de aanwezigheid van een vreemde legermacht in hun kuststad. Een roman schrijven doet niet alleen iets met wie hem lezen. De roman helpt soms ook de auteur om een verwerpelijke werkelijkheid onder ogen zien, die te verwerken en te ontdekken hoe ermee om te gaan zonder verblind te raken door woede, verdriet en ongeduld. KARIN AMATMOEKRIM heeft met DE MAN VAN VEEL niet slechts een prachtig portret geschreven over onze historische held Anton de Kom, toevallig de vader van een goede vriendin van mij, maar de roman is ook een handleiding in tijden van Black Lives Matters en andere sociale onrust.
ASTRID H. ROEMER Paramaribo November 2020 |
The Black Archives BlogKlik hier om te bewerken. Archieven
November 2022
|
RSS Feed
Openingstijden/Opening Times
De expositie is van donderdag t/m zaterdag van 11:00 tot 17:00 uur te bezoeken. Neem contact op via contactformulier voor rondleidingen buiten het programma.
You can visit our exhibition from Thursday to Saturday from 11AM to 5 PM, see current visiting hours and tours on our page 'Tours & Exhibition'. Check the website for our event schedule or contact us via the contact form. |
(Rolstoel)toegankelijkheid/Accessibility
Momenteel beschikt The Black Archives niet over een speciale ingang en lift voor personen met een fysieke beperking en voor rolstoelgebruikers. Er is een traplift bij grotere evenement bij ingang 19A.
At this moment, The Black Archives does not have a special entrance or lift for person of disability. There is a stairlift available during our events at Zeeburgerdijk 19A. |