Februari 2018 is in de VS Black History Month, een maand waarin er extra aandacht wordt gegeven aan de geschiedenis van mensen uit de Afrikaanse diaspora. Dit begon ooit als initiatief van Carter G. Woodson omdat er volgens hem en vele andere Afro-Amerikanen te weinig aandacht werd gegeven aan de historische prestaties en beschaving van mensen uit de Afrikaanse diaspora in de onderwijssysteem en de samenleving in het algemeen. In februari 2018 is er, niet alleen in de VS, zwarte geschiedenis geschreven, het leek wel een feestmaand voor mensen die van zwarte cultuur, literatuur en geschiedenis houden. De lancering van het boek 'Zwart', de film Black Panther en The Black Archives organiseerde 'De Verzwegen Geschiedenis van Anton de Kom'. Op verschillende gebieden zijn er barrières van witheid doorbroken door verhalen te vertellen waarin zwarte helden en de ervaring van zwarte mensen centraal staan.

​Zwart
Er wordt de hele maand al geschiedenis geschreven. Op 1 februari 2018 werd het boek 'Zwart' gelanceerd. Het eerste boek over en door mensen mensen van het Afrikaanse continent in de Nederlandse en Vlaamse context. In de Dipsaus Podcast gingen een aantal schrijvers die een bijdrage hebben geleverd aan het boek met elkaar in gesprek over zwart zijn in de Nederlandse en Vlaamse context. Een zeer inspirerend en leerzaam gesprek waarin, zoals Helene Christelle het noemde: "de fluïditeit van zwarte, Afrikaanse en Afropese identiteit en cultuur" wordt gedeeld en de verschillende perspectieven en ervaring die er zelfs binnen de continentale Diaspora zijn. 

​Zwarte cultuur en identiteit worden vaak, ook in onze eigen (anti-racisme) bewegingen, als een helder omlijnde identiteit of gemeenschap gezien, geclaimd en gepresenteerd ten opzichte van witheid terwijl deze lijnen en grenzen in werkelijkheid veel diffuser zijn. Binnen zwarte gemeenschappen is er een behoefte aan emancipatie, onderlingen verbinding  en solidariteit , daarmee is er ook het risico dat we 'zwart zijn' essentialiseren door de diversiteit binnen de Afrikaanse diaspora uit te wissen. Zeker in de Nederlandse context zie je dat de ervaring van mensen uit continentaal Afrika hierdoor vaker op de achtergrond verdwijnt terwijl de narratieven en ervaringen van zwarte mensen uit de Afro-Caribische diaspora, uit de voormalige kolonies domineert. “Zwart-zijn wordt in de Lage Landen door een Caribische of Afro-Amerikaanse bril bekeken, maar de lokale, zwart-Afrikaanse ervaring is onzichtbaar” zei Ebisse Rouw, een van de redacteurs van het boek. Daarom is er geschiedenis geschreven door voor het eerst een boek te publiceren waarin de visie en ervaringen van mensen van het continent centraal staan.

Koloniale helden
De afgelopen maanden is er ook - weer -  discussie geweest over koloniale straatnamen en beelden. Zo zijn er mensen die in Urk de straten in een buurt willen laten vernoemen naar koloniale 'zeehelden'. “Wij vinden het belangrijk om de zeehelden te blijven eren”, zei wethouder Gerrit Post van Hart uit het dorpje Urk. Hiermee refereerde hij onder meer aan Michiel de Ruyter en Jan Pieterszoon Coen. Deze figuren worden door vele witte Nederlanders gezien als 'helden' Dezelfde 'helden' worden echter door velen die met een dekoloniale blik naar de geschiedenis kijken gezien als misdadigers. De 'zeeheld' Coen liet immers 15.000 Bandanezen vermoorden tijdens zijn koloniale expedities. Onlangs besloot een Amsterdamse school vernoemd naar J.P Coen   zich al te ontdoen van deze naam. Mede door acties van De Grauwe Eeuw is er al enkele jaren discussie over koloniale straatnamen en beelden. Dit is echter geen nieuwe discussie. 

Op 25 februari jl. herdachten we een zwarte held, anti-koloniaal verzetsstrijder Anton de Kom. Hij schreef in zijn boek "Wij Slaven van Suriname" in 1934 al over de verheerlijking van koloniale helden in de kolonie Suriname en het gebrek aan onderwijs over de echte helden die in verzet kwamen tegen kolonialisme en slavernij:

Geen beter middel om het minderwaardigheidsgevoel bij een ras aan te kweken, dan dit geschiedenisonderwijs waarbij uitsluitend de zonen van een ander volk worden genoemd en geprezen. Het heeft vrij lang geduurd voor ik mijzelf geheel van die obsessie bevrijd had, dat een n*g*r altijd en onvoorwaardelijk de mindere zijn moest van iedere 'blanke''' . (...)

Wanneer wij […] op school les in de Vaderlandse Geschiedenis kregen, dan was dat natuurlijk de geschiedenis der blanke krijgslieden. Voor de klas stonden de eerwaarde Tilburgse broeders en zij onderwezen ons in de heldendaden van Piet Hein  en van De Ruiter,  Tromp  in de Evertsen  en Banckert.’ (...) ‘Wij, die de namen van de opstandelingen Boni,  Baron  en Joli Coeur  tevergeefs in onze geschiedenisboekjes zochten, beijverden ons om vlug en nauwgezet voor het examen de namen en jaartallen op te dreunen der Nederlandse gouverneurs, onder wier bewind men onze vaders als slaven ingevoerd heeft.’
​

Anti-koloniale helden
​Anton de Kom zou op 22 februari 2018 jarig zijn, in 1945 kwam hij echter om nadat hij zich had aangesloten bij het verzet tegen de nazi's en NSB'ers. Het werk en de woorden van anti-koloniale denkers uit de jaren '30 zoals de Kom  zijn vandaag de dag nog steeds relevant. Ze waren zij zich toen al bewust van de impact dat onderwijs op de geesten van mensen kan hebben. Anton de Kom werd vanwege zijn antikoloniale in 1933 uit Suriname gedeporteerd. In Nederland ontmoette hij een andere Surinaamse anti-koloniale activist Otto Huiswoud, samen reisden ze naar een bijeenkomst van de Anti-Imperiale Liga in Parijs.  Ook Otto Huiswoud was zich hiervan bewust. In de Koerier, het blad dat de vereniging Ons Suriname onder zijn redactie, in de jaren '50 uitgaf stond het volgende geschreven: 

"Het kernpunt hier is het feit, dat de koloniale machten het onderwijs ondergeschikt maken aan hun belangen. De koloniale heersers hebben behoefte aan inheemse intellectuelen, Soms, en in het bijzonder nu, ten gevolge van de huidige internationale ontwikkeling, is het moeilijk het oude koloniale regiem zonder meer te handhaven. Men gaat er dan toe over het regiem in een ander kleed te hullen en verzekert zich van de diensten van enkelingen uit het onderworpen volk. Omdat zij liever niet direct in kontakt komen met het volk, richten zij marionet regeringen op, lokale legertjes, etc. en waar zij kunnen, maken zij gebruik van intellectuelen, die volledig onverschillig staan tegenover de nationale onafhankelijkheid en vaak ook de culturele banden met hun volk verbroken hebben. Ook gebruiken de kolonialisten inheemsen voor het administratieve werk. In sommige koloniën hebben zij een heel legertje advocaten, die in vele gevallen gebruikt worden hun belangen te beschermen. 

De koloniale opvoeding is niet beperkt tot deze doelstellingen. De opvoeding is direct gericht tegen de geschiedenis van het volk, historische feiten worden vervalst, de geschiedenis van het volk wordt geheel verdrongen door die van het moederland, of zij wordt domweg "verdonkermaand". Nationale helden worden misdadigers en terroristen, terwijl de kolonialisten gepresenteerd worden als vaderlijke, menslievende, hoger ontwikkelden en soms zelfs tot nationale helden van het gekoloniseerde volk worden verheven."

De anti-koloniale activisten en denkers zagen overigens niet alleen de onderdrukking in de kolonies maar ook het aankomende gevaar van het fascisme in de jaren '20. Zo schreven en vochten ze actief tegen het fascisme in de jaren '30 en '40. Zowel Hermina als Otto Huiswoud schreven artikelen over het gevaar van Hitler en het opkomende fascisme in Duitsland. Anton de Kom sloot zich aan bij het verzet tegen de nazi's tijdens de Tweede Wereldoorlog en kwam om in een concentratiekamp. Historicus Karwan Fatah-Black merkte tijdens het event over Anton de Kom scherp op dat er een parallel getrokken kan worden tussen de fascistische beweging en fascistische elementen in de hedendaagse politiek zoals Forum voor Democratie. Zo propageerden fascisten en nazi's onverhuld over genetisch superieurse rassentheoriëen en probeerden ze in de jaren '20 progressieve vooruitgang terug te dringen zonder te weten wat voor desastreuze gevolgen dat zou hebben en hebben we vandaag de dag een partij in het Nederlandse parlement waarbij de partijleider spreekt over 'homeopathische verdunning van het Nederlandse volk' en de intelligentie van zwarte mensen in twijfel trekt op basis van vermeende raciale of culturele verschillen.
​

​Black Panther(s)

Het gebrek aan zwarte helden in kinderboeken en het onderwijssysteem geld ook voor andere media zoals films. Half februari ging de nieuwe Marvel film, Black Panther, in première, een van de eerste superhelden films waarin de cast voornamelijk uit zwarte mensen bestaat. De film heeft nu al het record verbroken van best bezochte Marvel film in het openingsweekend en het was zelfs de afgelopen weken in Nederland de best bezochte film. De film is niet alleen vanwege de recordbrekende bezoekersaantallen een kaskraker, het lijkt een cultureel fenomeen te worden omdat het breekt met het probleem dat Anton de Kom in de jaren ' 30 en Huiswoud in de jaren ' 50 al bekritiseerden. In het onderwijssysteem, én in populaire films, waren de helden bijna altijd wit, zelfs als ze in werkelijkheid koloniale misdadigers waren. 

Black Panther biedt ook voer voor discussies die, zoals Chadwick Boseman (T'Challa) in een interview bij de Breakfast Club zei, alleen gevoerd kan worden tussen mensen uit de Afrikaanse diaspora en het continent. Het is een verhaal over de woede en pijn dat voortkomt uit de ontworteling die vele mensen uit de Afrikaanse diaspora met  een slavernijgeschiedenis met zich meedragen en de zoektocht naar hun Afrikaanse wortels ten opzichte van mensen van het continent die nog stevig geworteld zijn in taal, culturen en tradities. Ook biedt de film voer voor discussie over strategieën van verzet tegen onderdrukking en (neo)kolonialisme.  Zo is het onmiskenbaar dat de film revolutionair genoemd kan worden in termen van de representatie van zwarte mensen in de film. Over de (politieke) boodschap van de film valt echter veel te discussiëren. ​​Want was het wel zo heldhaftig dat  T'Challa ervoor koos om samen te werken met een CIA-agent om zijn neef Kilmonger, die onderdrukte volkeren wilde bewapenen, te vermoorden? De CIA (en de FBI) hebben een centrale rol gespeeld in de repressie van zwarte revolutionairen zoals de Congolese vrijheidsstrijder Patrice Lumumba, de echte Black Panthers. Ook Otto en Hermina Huiswoud werden op de voet gevolgd door de inlichtingendiensten. En wat te denken van Wakanda, een fictief land dat beschikt over de meest ontwikkelde technologische middelen ter wereld maar deze geheim houdt terwijl andere Afrikanen tot slaaf werden gemaakt en onderdrukt door de colonizers. Deze vragen verdienen een andere blog én discussie. De kritiek op de film toont aan dat het op het gebied van esthetiek en representatie revolutionair is maar inhoudelijk ver stond van de ideeën van echte zwarte revolutionairen.

Maar het feit dat zwarte mensen na het zien van een Hollywood film deze discussie kunnen voeren is al historisch te noemen. Zwarte kinderen hoeven anno 2018 gelukkig niet alleen meer te leren en lezen over J.P. Coen en Michiel de Ruyter als zogenaamde helden uit het verleden en witte superhelden uit een fictief land. Ze kunnen zich nu spiegelen aan de fictieve superhelden uit Black Panther én leren van helden die in het echt verzet hebben gepleegd zoals Hermina en Otto Huiswoud, Anton de Kom, de Black Panthers en vele anderen wiens verhalen in The Black Archives terug te vinden zijn.

De expositie Zwart en Revolutionair over Hermina en Otto Huiswoud zou tot 25 februari blijven staan. Het wordt wegens succes verlengd tot begin juli 2018! De expo gaat twee weekenden dicht voor onderhoudswerkzaamheden, vanaf 16 maart 2018 is het weer open en starten wij weer met rondleidingen. Check in de tussentijd deze artikelen over en van Anton de Kom en een prachtige documentaire over de Black Panther Party of Self-Defense:

• Over deze Surinaamse held hebben we het te weinig in Nederland door Karin Amatmoekrim
• Documentaire: Black Panthers For Self-Defense - Vanguard of The Revolution
• Anton de Kom: “Starvation, misery and terror in Dutch Guyana”, June 1934

In the summer of 2016 a delegation of The Black Archives travelled to the United States to de research on the story of Hermina and Otto Huiswoud. Otto, the only black co-founder of the Communist Party of the United States, became the chair of the International Trade Union Committee of Negro Workers (ITUCNW). The ITUCNW published the paper The Negro Worker from 1928, after George Padmore left the party, Huiswoud became the main editor. In the issue of June 1934 Anton de Kom published the article “Starvation, misery and terror in Dutch Guyana” in the paper. On the last day of our journey in the US we found a copy of several issues of The Negro Worker on a microfilm. Today, 22 February 2018,  would have been the birthday of Anton de Kom. To make the hidden history of his words and toughts visible again we are happy to republish them via The Black Archives:

Anton met vrienden uit zijn diensttijd in 1922. Foto: Familiearchief

“Starvation, misery and terror in Dutch Guyana”

By: Anton de Kom

Source: The Negro Worker, June 1934

What has Dutch Imperialism achieved in Dutch Guiana in the centuries of so called culture and civilization? The answer: The mass of natives of Dutch Guiana in the towns and on the plantations; the Asiatic workers who come to the colony as contract labourers from British India and Indonesia, are subjected to the most miserable condition of hunger and starvation. The immigrant workers come under a contract of what is nothing but five years slave-labour. And the compensation? They are paid the princely wage of F. 1.80 for male and F. 120 for female workers per week (F. stands for guilders and has a par value of 2 ½ to the dollar. Ed.) That is for those fortunate enough to have a job.
 
The effects of the crisis has been the throwing out of thousands of coloured workers into the streets to starve. Arrested as vagrants and for petty crimes as a result of starvation, they are forced as prisoners to build roads and keep the streets in repair. In this way does the colonial ruling class ret public works done free of charge and keep the starving workers out of employment. There you are, another phase of the modern slavery to which the working class is subjected. 

​Thousands of unemployed, tramp the streets from early morning until late at night, vainly in search of work that is not to be found. Poverty and misery reigns everywhere. Hundreds of families, fathers and mothers with their children are out everywhere seeking in vain for a morsel of bread. It is hardly possible to describe the terrible state of absolute poverty and want. Disease and death as a result of undernourishement particularly among children, are taking a heavy toll among the working population. The mortality rate among infants has jumped tremendously. Out of every thousand deaths seventy tuberculosis. More than two thousand new victims yearly from framboesia tropica. And malaria is steadily on the increase. The housing conditions of the native toilers in Dutch Guiana is in a roost deplorable state. They are not houses, but decayed wooden hovels. In very many cases one room must serve as shelter for a family of seven persons. The roofs are generally of zinc. By day the temperature is that of a hot oven. At night it cold and damp. Such are the conditions under which the native toilers out of whose labour is extracted huge super-profits by the Dutch Imperialists, compelled to live.
 
The children born prior to 1838 were slave. And today? Now they are «free». They are no longer slaves, for slavery is no they are «free». They are no longer slaves, for slavery is no Guiana is «frees. Free, without clothing. Free, but in rags. Just a «nigger». 

We remember the 16 million florins, Holland gave the white slave barons as indemnity for the emancipated slaves. These millions were given to the Bakras (whites) as a reward for the inhuman deeds they committed against the Negro slaves - our forefathers. But to the slaves and today to the «free» Negroes not a penny. Their only reward today is unemployment, misery and starvation.
Only through organization and struggle can the workers of Dutch Guiana succeed in bettering their living conditions and effectively fight against the exploitation and slavery imposed upon them by the Dutch colonial rulers.
Only through solidarity and joint struggle between the workers of the capitalist countries and the colonial toilers can an effective blow be dealt to the common enemy-Imperialism. Workers, organize and fight against exploitation, unemployment and starvation! Close ranks in struggle for the emancipation of the colonial toilers! Demand the independence of Dutch Guiana!
_____
The above described condition of hunger and poverty in Dutch Guiana gave rise to great unemployed demonstrations and strikes about a year ago. The reply of the colonial parasites to this mass protest against unemployment was the killing and wounding of a number of defenceless workers. Capitalist terror then came into full swing, making illegal workers organizations, prohibiting meetings and making press criticism of the Imperialist robbers a crime. The writer of this article, a native of Dutch Guiana, who took a leading part in the struggles and demonstrations of the workers was arrested, deported to Holland and forbidden to return to the colony. — Ed.
​

De afgelopen maanden heb ik me verdiept in de verzwegen geschiedenis van zwarte activisten Hermina en Otto Huiswoud. Een stel dat als leden van de Communistische Partij in de VS, van Brits-Guyana en Suriname de hele wereld afreisde voor de strijd tegen racisme en economische ongelijkheid sinds de jaren '20. Het is niet alleen een fascinerende geschiedenis op zichzelf, het is ook zeer boeiend om te zien hoe de kwesties die bijna 100 jaar geleden speelden ook vandaag, weliswaar in een andere vorm, terugkomen. Zoals George Santayana zei: "zij die niet leren van de geschiedenis zijn gedoemd om het te herhalen."

Discriminatie door uitzendbureaus is institutioneel racisme
​
Op 29 januari was er weer een beetje ophef over het "nieuws" dat uitzendbureaus discrimineren. "Bijna de helft van 78 willekeurig gebelde uitzendbureaus werkt mee aan discriminatie op afkomst. Dat meldt consumentenprogramma Radar. De uitzendbureaus zijn bereid om geen Turken, Marokkanen of Surinamers aan te dragen voor een baan als een opdrachtgever daarom vraagt." schreef de NOS. Voor sommigen kwam dit als een "schok", voor mensen de opletten is dit helaas geen nieuws. Een jaar geleden, in januari 2017  was er ook al "nieuws" dat uitzendbureaus in Amsterdam discrimineren na een vergelijkbaar onderzoek van Doetank PEER, zie video. In 2011 was dit ook al nieuws nadat sociologen van de Vrije Universiteit een vergelijkbaar onderzoek deden. Zo verschijnt er bijna elk jaar wel een rapport dat uitwijst dat er sprake is van discriminatie op de arbeidsmarkt. Vorig jaar bleek zelfs dat werkgevers eerder een witte sollicitant uitnodigen met een crimineel verleden dan een sollicitant met een migrantenachtergrond zonder crimineel verleden. Dit lijkt inmiddels een soort ritueel te zijn in Nederland: er wordt onderzoek gedaan, uit het onderzoek blijkt dat werkgevers discrimineren, er verschijnt een artikel in de media, een paar politici doen alsof ze geschokt zijn en vervolgens gaan we weer over tot de orde van de dag totdat in het volgende onderzoek dezelfde conclusie wordt getrokken. In 1978 werd dezelfde conclusie ook al getrokken door Frank Bovenkerk (pdf) die een vergelijkbaar experiment deed. In de tussentijd lijkt er weinig verandert te zijn. Het feit dat werkgevers nog steeds bereid zijn om mensen op basis van hun afkomst weigeren toont aan dat dit geen incidenten zijn maar een structureel probleem, namelijk institutioneel racisme. Een probleem dat ervoor zorgt dat mensen van kleur vaker en langer werkloos zijn.

Wit links: tegen racisme, alleen op papier
Jaar na jaar wordt dezelfde conclusie getrokken omdat er geen of weinig actie wordt ondernomen om dit probleem structureel aan te pakken. Er worden geen serieuze consequenties verbonden aan discriminatie op de arbeidsmarkt. De geschiedenis leert namelijk dat "linkse" partijen zoals de PVDA, de SP en GroenLinks (op lokaal niveau in Amsterdam doen zij het gelukkig wel beter) op papier tegen discriminatie zijn, maar wanneer het tijd wordt om concreet actie te ondernemen de witheid van de partij de agenda bepaald. Voor deze blog heb ik contact gezocht met de initiatoren van het onderzoek van Doetank PEER, ze gaven aan dat er Kamervragen zouden zijn gesteld en dat de wethouder een gesprek zou hebben gehad met een aantal betrokken partijen en uitzendbureaus. Er is echter geen concrete actie ondernomen en er zijn geen maatregelen getroffen om arbeidsmarktdiscriminatie tegen te gaan. Het is nu dus wachten op het volgende rapport zodat de volgende politicus weer 'geschokt' kan reageren.

​

'Geen racisten in de raad'?
Een goed voorbeeld van de witheid van "linkse partijen" is het gedoe rondom de jaarlijkse anti-racisme demonstratie die dit jaar op 18 maart zal plaatsvinden. De slogan voor de anti-racisme demonstratie voor dit jaar was "Geen racisten in de Raad". Men wilt namelijk liever geen types in de gemeenteraad die openlijk racistische uitingen doen door o.a. te stellen dat zwarte mensen niet 'hyperintelligent' zijn omdat er er een verschil in IQ zou zijn tussen volkeren (Yernaz, #2 FvD Amsterdam) hebben en vinden dat Europa dominant blank moet blijven (Baudet #1 FvD). Ook hebben velen liever geen types in de gemeenteraad die Afrikaanse vluchtelingen die omkwamen tijdens de levensgevaarlijkse overtocht naar Fort Europa bespotte door ze te reduceren "dobbern*g*rs" (Nanninga #1 FvD Amsterdam) en te pleiten voor een beperking van de migratie. Voor partijen als de PVDA, SP en de Partij voor de Dieren is het teveel gevraagd om stelling te nemen door middels het democratische middel van een demonstratie duidelijk te maken dat 18e eeuws pseudowetenschappelijk racistische gedachtegoed in Amsterdam niet welkom is. Door geen stelling te nemen laten deze "linkse partijen" ruimte om dit soort ronduit racistische gedachtegoed te normaliseren. Voormalig leider van GroenLinks Femke Halsema bagatelliseerde onlangs in de Volkskrant het bestaan van institutioneel racisme door te stellen dat anti-racisme activisten overdrijven door de term 'white privilige' te gebruiken. Gloria Wekker vertelde tijdens haar lezing over haar boek Witte Onschuld over de paradox van ras en kolonialisme in de Nederlandse context: “de passie en agressie die ras oproept, terwijl het bestaan van ras en racisme tegelijkertijd in alle toonaarden wordt ontkend.” Het is opvallend hoe snel "linkse" politici erbij waren om zich te distantiëren van de demonstratie terwijl men ze minder moeite leken te hebben met de racistische uitspraken van de Forum voor Democratie politici. Onlangs keuvelde Halsema gezellig keuvelde met Baudet over de vraag of zwarte mensen nou echt minder intelligent zijn. Zou ze dit ook doen als Baudet had gesteld dat vrouwen of Joodse mensen genetisch gezien een lager IQ hebben? Het is triest dat dit anno 2018 nog geschreven moet worden i.v.m. een verkiezingscampagne in Amsterdam, maar mensen die nog in pseudo-wetenschappelijke theorieën over een verbinding tussen ras en intelligentie geloven kunnen hier lezen dat dit onzin is.

Wit links plaatst klasse boven ras
Meerdere partijen, zoals de SP, de PVDA en de Partij van de Dieren (PVDD) hebben zich inmiddels terug getrokken uit deelname van de demonstratie. Ewald van Engelen van de PVDD tweette "links verliest zich in identiteitspolitiek terwijl de klassenstrijd en het milieu verloren gaan – raad eens wie er in zijn vuistje lacht? #21maart". Ook in deze tweet zien we de geschiedenis zich herhalen. ​

De geschiedenis leert dat door witte mensen gedomineerde "linkse" partijen de klassenstrijd vaak laten prevaleren boven de kwestie van racisme. Legitieme kritiek op institutioneel racisme, dat zich o.a. uit in uitzendbureaus die al decennialang mensen van kleur buitensluiten op de arbeidsmarkt, wordt gereduceerd tot "identiteitspolitiek". Dit terwijl de arbeidersklasse, juist in steden zoals Amsterdam enorm verkleurd is. Als je om je heen kijkt zijn het vooral mensen van kleur die op Schiphol de bagage laden, die op de universiteiten de vloeren schoonmaken en de bussen en trams besturen. "Linkse partijen" die zeggen op te komen voor de arbeidersklasse en de "gewone Nederlander" zonder serieus stelling te nemen tegen racisme zijn gedoemd om te mislukken. Vele "gewone Nederlanders", zeker in de grote steden, zijn Nederlanders met wortels buiten de grenzen van Nederland maar de "linkse partijen" houden vast aan een beeld van de arbeidersklasse uit 1918 uit angst om stemmen te verliezen aan rechtse populisten. Witte linkse denkers en politici zoals van Engelen vinden dat kwesties zoals migratie en zwarte piet slechts afleiden van waar het écht om zou moeten gaan, de klassenstrijd:

" Marx en Engels schetsten in 1848 het beeld van een kapitalistische klasse die aan haar eigen hebzucht ten onder zou gaan. Competitie leidt tot afnemende winsten en toenemende uitbuiting. Op die manier zou de bourgeoisie haar eigen doodgravers baren: het proletariaat dat met hooivorken de vermaatschappelijking van het kapitaal zou afdwingen. Hoewel de hooivorken tot nog toe in de schuur zijn gebleven, loopt het kapitalisme in de eenentwintigste eeuw het gevaar alsnog aan zijn eigen paradoxen ten onder te gaan. Enquêtes leren dat schulden, werkloosheid en sociale daling onderwerpen als migratie, integratie en Zwarte Piet al geruime tijd van de agenda hebben verdreven. Het wachten is op de politieke entrepreneur die deze zorgen mobiliseert. En in een mondiale onderbestedingscrisis kan het dan snel gaan."

​De geschiedenis van de Huiswouds leert dat witte arbeiders lieten zich misleiden racistische pseudo-wetenschappelijke theoriëen waardoor ze zich meer vereenzelvigden met de witte elite en neerkeken op zwarte arbeiders. De Afro-Amerikaanse socioloog die zich later in zijn leven ook als communist identificeerde DuBois noemde dit de 'wages of whiteness', het gaf arme witte arbeiders die eigenlijk gezamenlijke belangen hadden met zwarte arbeiders, een gevoel van misplaatste status en superioriteit terwijl de kapitaalkrachtige elite ze uitbuitte. 90 jaar later lijkt er weinig verandert te zijn. Vele witte mensen laten zich misleiden door populistische demagogie. Zoals in het manifest van de demonstratie staat: "In Nederland hebben rechtse populisten als Leefbaar Rotterdam, de PVV en Forum voor Democratie de afgelopen jaren met succes op deze gevoelens van onzekerheid weten in te spelen. Daarbij hebben zij hele bevolkingsgroepen als de oorzaak van de problemen neergezet. Men verschuilt zich achter politieke thema’s als immigratie, integratie en veiligheid, en richt zich in vaak openlijk racistische termen tegen
vluchtelingen en moslims. Gevestigde partijen gaan hier in toenemende mate in mee."

In het weekend van 27 januari 2018 was historicus en auteur van het boek Pan-Africanism and Communism op bezoek bij The Black Archives voor een lezing. We hadden een discussie over deze geschiedenis en de relevantie van de intersectie tussen ras en klasse anno 2018.

"Linkse" partijen lijken de klassenkwestie nog steeds boven kwesties van racisme te plaatsen, hiermee herhaalt de geschiedenis zich. Één verschil is dat vele mensen van kleur zich niet langer als stemvee laten gebruiken door partijen die op papier voor gelijkheid zijn maar in de praktijk mensen van kleur als een baksteen laten vallen. Het ziet er naar uit dat de PVDA net als bij de Tweede Kamerverkiezingen een flinke nederlaag zal moeten incasseren en dat partijen zoals BIJ1 en DENK NIDA in Rotterdam die wél duidelijk stelling nemen tegen racisme zaken zullen moeten oppakken die wit links lang hebben laten liggen. Zolang wit links alleen op papier tegen racisme is maar het in de praktijk blijft gedogen zal er geen brede beweging ontstaan waarin alle mensen van verschillende achtergronden gezamenlijk een vuist kunnen maken tegen de opkomende "frisse partijen" met verhulde neonazi gedachten en de macht van het grote kapitaal. Klassenstrijd kan niet los worden gezien van raciale ongelijkheid en andere vormen van onderdrukking zoals seksisme en homofobie. Een andere les uit de geschiedenis is dat sociale verandering zelden vanuit politieke partijen kwam, maar vanuit sociale bewegingen die op basis van gezamenlijke belangen en gedeelde waarden zoals het recht om op een menswaardige en gelijkwaardige manier je leven te kunnen leiden bij elkaar kwamen.

Op 18 maart ben ik aanwezig bij de demonstratie tegen racisme en op 21 maart stem ik op een partij die wel stelling durft te nemen tegen racisme in de hoop dat er geen racisten in de raad komen. In de tussentijd kan je de expositie bezoeken over de fascinerende geschiedenis van zwarte revolutionairen Hermina en Otto Huiswoud.