Verslag The Black Vote: politiek café voor mensen van Afrikaanse en Afro-Caribische herkomst

Door: Wendeline Flores

The Black Vote is een Politiek Café voor Afro-Caribische en Afrikaanse kiezers in Amsterdam. Aanleiding voor deze bijeenkomst is de lage opkomstcijfers onder Surinaamse en Caribische stemmers. De avond in Vereniging Ons Suriname wordt gepresenteerd door Mitchell Esajas en Simone Zeefuik. De panelleden voor vanavond zijn Simion Blom (GroenLinks Amsterdam), Efraim Hart (ChristenUnie Amsterdam), Carla (Ubuntu Connected Front), Sylvana Simons (Bij1 Amsterdam), Raymond Pinas (DENK Amsterdam) en Nenita la Rose (PVDA Amsterdam). 

​SlavernijmuseumHet debat start met een interview over het Slavernijmuseum. Het voorstel voor een Slavernijmuseum is unaniem aangenomen en momenteel is een verkenning begonnen. De kans is groot dat een aantal van de aanwezige kandidaten gekozen wordt en samen kan gaan werken aan dit project. Het slavernijmuseum is een gezamenlijk belang. Volgens Blom ligt een belangrijk deel van de oplossing bij de community. Het is belangrijk om eenheid te laten zien en de gelederen te sluiten. La Rose vindt dat het museum een kroonjuweel moet worden. Simons neemt het verhaal dat Wim Pijbes op 12 maart in De Wereld Draait Door deed over het nieuwe Landverhuizersmuseum als voorbeeld. Dit museum in de oude historische Fenixloods in Rotterdam zal de verhalen van 3,5 miljoen landverhuizers die vanuit Europa met de boot in Rotterdam naar de Nieuwe Wereld vertrokken. Voor dit museum is niet gelobbyd en er is ook geen jarenlange maatschappelijke discussie aan vooraf gegaan. Simons stelt dat we er voor moeten waken dat we in de ‘als het mag’ positie blijven zitten. “Laten we mensen aanspreken die in staat zijn om te helpen.” Pinas stelt dat wanneer het in Curaçao kan met Museum Kura Hulanda, het in Amsterdam ook moet kunnen. Hart vindt het heel apart dat er hier in Amsterdam in 2018 nog geen Slavernijmuseum is. In Zuid-Afrika is er bijvoorbeeld wel nu al een apartheidsmuseum, terwijl de apartheid daar pas in 1990 is afgeschaft. Vanuit het publiek wordt er op aangedrongen dat het museum niet ergens achteraf in een steegje terecht moet komen. Blom reageert daarop door te benadrukken dat zijn kader een zelfstandig museum, op een centrale locatie, vanuit een zwart perspectief is. Zeefuik vraagt wat de gevolgen zouden zijn, wanneer er een rechtse gemeenteraad zou komen. Hierop stelt Simons dat dit museum er moet komen, omdat Nederland dit nodig heeft. “We moeten waken voor het framen van problematiek.”

​Dekolonisering van het onderwijs
​Esajas stelt dat het gebrek aan educatie op het gebied van slavernijverleden en koloniale geschiedenis tot problemen leidt. Pinas reageert dat anderen tot nu toe beter in staat zijn geweest om andersdenkenden mee te nemen in de reis. “Wij willen namen als Coen weg hebben.” Kabamba benadrukt dat het verder moet gaan dan het dekoloniseren van dingen en plaatsen. Zij stelt dat het verhaal over racisme eerlijk verteld moet worden. La Rose voegt toe dat er gezocht moet worden naar draagvlak om samen een vuist te maken. Simons stelt dat we concreter kunnen worden dan het te hebben over ‘onderwijs’. Het begint volgen haar met representatie. Daarom is Bij1 ontzettend hard vóór quota. Bij1 is een partij die uit activisten bestaat. Hart brengt daar tegenin dat quota invoeren “symptoombestrijding” is. Hij wil discriminatie aanpakken. Volgen Hart kunnen we dit doen door elkaar beter te begrijpen, elkaars geschiedenis te kennen. Blom is wel een voorstander van quota. Evenals Kabamba die benadrukt dat dit land al 500 jaar contact heeft gehad met mensen van een andere huidskleur. “Als je een quotum hebt, hoef je niet te wachten op het gunnen van iemand.” Hart ziet de oplossing in het diversiteitbeleid van de gemeente. “Waarom zou je moeten struggelen waar een ander dat niet hoeft” zegt Simons. Pinas geeft aan dat DENK in gesprek gaat met schoolbesturen. Kabamba vindt dat het dekoloniseren van het onderwijs op een structurele, onomkeerbare manier gedaan moet worden. 

Gelijke kansen op de arbeidsmarktHet is een bekende uitspraak voor velen in de zaal vanavond: “Je moet twee keer zo hard werken om hetzelfde te bereiken.” Volgens La Rose is de fase van het praten voorbij en moet het concreet gemaakt worden. Simons ziet ook te weinig daadkracht. De gemeente dient een reflectie te zijn van de samenleving en voldoende representatie te hebben. “Ik kan geen genoegen meer nemen met het uitspreken van intenties,” zegt Simons. Vanuit het publiek wordt benoemd dat de mensen het vertrouwen in de politiek kwijt zijn geraakt. Blom geeft aan dat voor veel van de zwarte politici het arbeidsdiscriminatie probleem dé reden is geweest om de politiek in te gaan. Daarom roept hij op ervoor te zorgen dat de linkse, sociale, duurzame partijen het grootst worden. Simons raadt de zwarte kiezer aan te stemmen op het gedachtegoed en de idealen waarbij de kiezer zich thuis voelt. “’Wat ga je voor me doen?’ is niet de vraag die je moet stellen.” Kabamba vindt dat we van het minderwaardigheidscomplex moeten afstappen.

​
Zwarte stemmers mobiliseren
​Zeefuik en Esajas roepen het publiek op om de zes politici suggesties voor te leggen voor het mobiliseren van zwarte kiezers. De eerste suggestie is dat deze politici zich in de formatie waarin zij zich vanavond presenteren, ook in Amsterdam Zuidoost gaan manifesteren de komende dagen. Een volgende suggestie is om met vanavond als uitgangspunt een beweging te starten. Iedereen kan vijf mensen uit zijn eigen cirkel oproepen en we kunnen hier een gezamenlijke hashtag aan toevoegen: #BlackVoteNL. Volgens Hart hebben de joodse gemeenschap en ook de LHBT community een grote lobby, die bij de moslim- en zwarte gemeenschappen ontbreekt. De volgende suggestie uit het publiek is het organiseren van meer politieke cafés en soortgelijke evenementen. Het is belangrijk dat de potentie van de zwarte stemmer wordt ingezien. Blom voegt hieraan toe: “de mensen die het zich het minst kunnen permitteren, stemmen het minst. Ga niet aan de zijlijn staan!” La Rose vindt dat de politici naar de mensen toe moeten gaan en hen in de eigen regio’s moeten bereiken. Het publiek vult aan dat veel zwarte stemmers online niet te bereiken zijn. De politici benoemen nog maar eens waarom er juist op hen gestemd moet worden. “Wat ik nodig heb is backing. Als grootste partij zou ik een goede onderhandelingpositie hebben.” Zegt Blom. “Er moet ook op potentiële coalitiepartners gestemd worden”, reageert Simons. “Een zetel is 7.000 stemmen. Als je stemt op zichtbaarheid, zijn wij de juiste partij.” zegt Kabamba tot slot. Vanuit het publiek wordt toegevoegd dat het stemrecht heel bijzonder en waardevol is. Hart zegt dat politici moeten waarmaken waar ze voor staan. Simons doet de suggestie het dicht bij huis te zoeken. “Praat met de mensen die dicht bij je staan.” “Machtig je mensen.” voegt Esajas daar aan toe. En Zeefuik tipt de zwarte stemmers die meerdere machtigingen binnen krijgen om hun kansen te spreiden en op meerdere partijen te stemmen. Haar tweede tip is de mensen om je heen een reminder te sturen om te gaan stemmen. 

​De Zwarte LijstDe Zwarte Lijst is door Simone Zeefuik, Jessica de Abreu en Mitchell Esajas samengesteld als aanzet tot het ineenslaan van de handen. Simons geeft aan de lijst te gaan ondertekenen, omdat er veel overeenkomsten zijn met het partijprogramma van Bij1. Er zijn echter wel meerdere aanpassingen nodig. Blom is het ook grotendeels met de lijst eens, maar geeft wel aan dat er ruimte nodig is. Zo zou hij bijvoorbeeld het punt met betrekking tot “kantoorpanden” willen uitbreiden naar “gemeentelijk vastgoed”. De reden dat Hart niet volmondig ja kan zeggen tegen het ondertekenen van de Zwarte Lijst is dat zijn partij niet achter het invoeren van quota staat. Kabamba zegt naar aanleiding van punt 9 van de Zwarte Lijst dat ook Afro-fobie in deze lijst opgenomen dient te worden. Daarnaast ziet zij graag de Decade for People of African Descent benoemd. La Rose heeft eveneens ruimte nodig en geeft vanuit haar juridische achtergrond aan dat zaken gespecificeerd moeten worden. De avond eindigt met het voorstel om de Zwarte Lijst op de genoemde punten aan te passen en voor 21 maart aan de politici toe te sturen ter ondertekening.